یک دنیا خاطره ی نگفتنی
جمعه 1 آبان شد سومین بهانه برای رفتن به نمایشگاه
آن هم با اتوبوس دو طبقه از بهشتی تا نمایشگاه با کلی ذوق و شوق و خاطرات کمرنگی که جان گرفتند در ذهنم
روزی پر از خنده و یه کَمکی هم گریه...
نمی دانم چرا نمی خواهم بنویسمش
شاید اسم همین آدم ها، آدم هایی که دوستشان دارم کافی باشد برای زنده نگه داشتن خاطره ای که هرچه کردم نتوانستم بنویسمش و آخر تصمیم گرفتم به نوشتن این اسم ها اکتفا کنم ، البته با کلـــــــــی جای خالی...
جناب آقای عباس تربن
سرکار خانم شفتی
آقای اعتمادی
خانم عطیف
آقای توزنده جانی
با زنده نگه داشتن یاد و خاطره ی تهمینه حدادی
ملیحه آجرلو
نازنین اخوان
مروارید اسلامی
حدیث اسدی
فهیمه اصغری
فرزانه جعفری
سیده زهرا جمالی
فریبا دیندار
یاسمن رضائیان
فرشته سلیمانی
کیمیا شالباف
نیلوفر شهسواریان
الهه صابر
مینا صیادی
مرضیه ضربتی
متین السادات عرب زاده
افسانه علیرضایی
الهه علیرضایی
مهشید عمادی
نگین گنجعلی
مائده محتشمی نژاد
نفیسه مصطفایی
امیر معینی
فرناز میر حسینی
مجتبی ناطقی
نیما نادریان
مهرین نظری
نوشین
...
(شکور!)
جای خیلی ها خالی بود نمی نویسمشان مبادا کسی از قلم بیفتد و ...
بعضی هاشان را آخر مطلبش نوشته فریبا
بعضیا میگن توداری بعضی مغرور به حسابم میارن و عده ی زیادی از دوستو آشناهام می گن: خوش به حالت دیگه! هیچ غم و غصه ای نداری!!